ACTUALITÉ

 

EUROPE

 

DOSSIERS

 

DOCUMENTS

 

INTERNATIONAL

 

POLITIQUE

 

VIDEOS

 

EVENEMENTS

 

ANNONCES

 

ARCHIVES

 

FORUM

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

WAN © 2007

DOSSIER  AFFAIRE JIRAYR SEFILIAN

2007 թ, Նոյեմբերի 19                                                                         Affaires Intérieures

                                

Ժիրայր Սեֆիլյանի բաց նամակը Ալեքսանդր Արզումանյանին

 

Ալիկ ջան.

Ընդունելով հանդերձ բաց նամակի ձեւով ինձ ուղղված երկխոսության կոչը, դժվար էր վշտիս օրերին գրիչ վերցնել: Սակայն նկատի ունենալով մեր երկխոսության լրջությունն ու կարեւորությունը, կարողացա ուժ գտնել եւ անցնել գործի:

Օգտվելով առիթից, ընդունելով քո եւ բազմաթիվ ընկերների ցավակցությունը, իմ խորին շնորհակալությունն եմ հայտնում բոլոր այն մարդկանց, ովքեր կիսեցին իմ եւ ընտանիքիս վիշտը:

Վերջին տարիներին հաճախ եմ կրկնել այն միտքը, որ մենք՝ հայերս, համախմբվելու ենք, եւ դա տեղի է ունենալու առանց մեր որոշման, տեղի է ունենալու աներեւույթ գերուժի պարտադրանքով, որին պայմանական անվանում ենք «ժամանակ»: Այո, ժամանակներն են մեզ ստիպում հավաքվելու իրար գլխի: Հեռակա կարգով ես ու դու իրար ճանաչել ենք, սակայն, ի դժբախտություն մեզ, լինելով գաղափարաքաղաքական տարբեր ճամբարների ներկայացուցիչներ, հանուն մեր երկրի եւ մեր ժողովրդի ապագայի, մեր մեջ ուժ չենք գտել իրար հետ երկխոսելու: Բայց ժամանակը մեզ պարտադրեց դա անել:

Երկուսիս կամքից անկախ, չորս ամիս գտնվեցինք հարեւան բանտախցերում: Ճիշտ է, այնտեղ չէինք կարողանում բանավոր կամ գրավոր հաղորդակցվել, սակայն դա տեղի էր ունենում մտովի: Ես վստահ եմ, որ երկուսս էլ այնտեղ նույնանման մտորումների մեջ էինք, եւ այս բաց նամակների տեսքով երկխոսությունը լինելու է ընդամենը այդ օրերի մեր մտորումների սղագրությունը:

Ուզում եմ հիշեցնել, որ քո «Քաղաքացիական անհնազանդություն» եւ մեր «Հայ կամավորականների համախմբում» նախաձեռնությունների միաժամանակ ծնվելու փաստը նույնպես պատահական չի կարելի համարել եւ պետք է վերագրել ժամանակների հրամայականին:

Այո, դու ճիշտ ես, երբ ասում ես, որ այսօր վտանգի ճակատային գիծը անցնում է մեր էության եւ խորթ էության միջեւ: Այս վտանգի առկայությունը պետք է սթափեցնի մեզ, պարտադրի մի կողմ դնել տարաբնույթ գաղափարաքաղաքական իզմերի, ըստ էության օտարի կողմից ներմուծված եւ արհեստական պառակտվածություն առաջ բերած վիճակը: Այս վիճակից միշտ օգտվել եւ օգտվելու են էությամբ հակահայ ուժերը, հանձինս Քոչարյան-Սերժիկ հայտնի զույգի, որոնց ձեւավորած ռեժիմը վերջերս Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը շատ դիպուկ բնութագրեց՝ անվանելով այն մոնղոլա-թաթարական: Ուստի, եկող օրերի մեր խոհերն ու գործնական քայլերը պետք է ուղղված լինեն առկա հակահայ ռեժիմի տապալմանը:

Վերադառնալով իզմերին (նացիոնալիզմ, սոցիալիզմ, լիբերալիզմ...), որի պատճառով մեզ նման հազարավոր հայ մարդիկ իրարից հեռու են մնացել, եւ գիտակցելով այս սխալ ընթացքը, մենք այսօր պետք է խոսենք միայն մեր մեջ առկա գաղափարների, ցանկությունների, ընդհանրությունների մասին, որոնք, կարծում եմ, անհամեմատ ավելի շատ են, քան հակասությունները: Իսկ հակասությունների մասին մենք կարող ենք քաղաքակիրթ եւ բարեկիրթ ձեւով բանավիճել միայն այս ռեժիմը տապալելուց հետո, եւ որի նպատակը պետք է լինի որոնել ու գտնել առկա գաղափարների ոսկե միջինը, որը միգուցե օրին՝ հավակնությունն ունենա կոչվելու «Հայկական գաղափարաբանություն», «Կառավարման հայկական մոդել» եւ այլն:

Այսօր ես ու Վարդանը գտնվելով բանտում, ոչ միայն լավատեղյակ ենք դրսի անցուդարձին, այլ նաեւ զգում ենք օր օրի թափ առնող հայաստանյան ազատագրման նոր շարժումը, նրա շունչն ու ոգին, որի մասնակիցը կուզեինք տեսնել ընդդիմադիր բոլոր գործիչներին: Այս իմաստով մեզ համար շատ ուրախալի եւ ողջունելի է Ստեփան Դեմիրճյանի միավորման, համախմբման որոշումը: Հույս ունենք, որ առաջիկա օրերին մնացած ընդդիմադիր գործիչները նույնպես կընդունեն նման որոշումներ:

Ես միշտ այն կարծիքին եմ եղել, որ այս ռեժիմը իրենից մեծ բան չի ներկայացնում, եւ նրան տապալելը շատ դժվար չէ: Դա գլխավորապես կախված է ընդդիմության համախմբվածությունից, կազմակերպվածության եւ վճռականության հանգամանքներից: Մեր կյանքում ամեն ինչ չէ, որ որոշվում է նյութական հարթությունում, այսինքն՝ եթե նրանք ունեն շատ փող եւ բիրտ վարչական մեքենա, դա երբեք չի նշանակում, թե հզոր են, որովհետեւ հզորությունը գտնվում է այլ հարթության մեջ: Դա է ոգին ու հոգին, որը Աստված չի խնայել եւ բավարար չափով շնորհել է հայ ազգին:

Եվ այսպես, ամփոփելով իմ առաջին նամակը, Ձեզ եմ միանում, ասելով՝ «Պայքար, պայքար մինչեւ վերջ»:

  Ընկերական ջերմ բարեւներով՝ ԺԻՐԱՅՐ ՍԵՖԻԼՅԱՆ

   2007 թ, Նոյեմբերի 16                                                                                    Affaires Intérieures                   

  ԲՈՂՈՔԻ ԵՐԹ ՍԵՖԻԼԱՅՆԻՆ ԵՒ ՄԱԼԽԱՍՅԱՆԻՆ ԱԶԱՏ

ԱՐՁԱԿԵԼՈՒ ՊԱՀԱՆՋՈՎ

 Ժիրայր Սէ‎ֆիլյանի եւ Վարդան Մալխասյանի զորակցության կոմիտեն տեղեկացնում է, թե Շուշիի առանձնակի գումարտակի նախկին հրամանատար Ժիրայր Սէֆիլյանին եւ նրա զինակից Վարդան Մալխասյանին ազատ արձակելու պահանջով երթը տեղի կունենա երկուշաբթի, նոյեմբերի 19-ին: Այն կսկսվի Ազատության հրապարակից ժամը 16.00-ին եւ կավարտվի կառավարության եւ արդարադատության նախարարության շենքերի մոտ: Երթի մասին քաղաքապետարանը իրազեկված է:     

ՄԵՐ ԳՈՐԾԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՎՈՒՄ Է

 

Բաց նամակ Ժիրայր Սեֆիլյանին

Սիրելի Ժիրայր.

Վաղուց պատրաստվում էի քեզ գրել, բայց գրել՝ հենց բաց նամակ, որովհետեւ այսօրվա Հայաստանում այն, ինչ կարող ենք իրար ասել մենք՝ քաղաքական հայացքներով միմյանցից գուցե եւ շատ տարբեր, երկրի ներկայիս վիճակը հանդուրժել անկարող երկու հայ մարդ, կարեւոր է ոչ միայն մեր, այլ նաեւ շատ ու շատ ուրիշ՝ կյանքը բնականոն հուն վերադարձնել ձգտող այլ անձանց համար:

Սակայն տխուր իրադարձությունները հետեւում էին մեկմեկու՝ թույլ չտալով գրիչ վերցնել։ Այսօր էլ քեզ դիմում եմ հոգու մեծ ցավով՝ իմ եւ բազմաթիվ իմ ընկերների անունից՝ խոր ցավակցություն հայտնելով սիրելի մայրիկիդ՝ տիկին Սիմայի վաղաժամ մահվան կապակցությամբ:

Ընդամենը մեկ շաբաթ է անցել մեր երկուսի բարեկամ, մեծ հայ մարդու՝ Ռաֆայել Ղազարյանի ցավալի կորստից: Ցավալի ոչ միայն մեզ համար, այլեւ ողջ հայության: Այս երկու իրադարձություններում, մեծ ցավից բացի, մի տխուր ընդհանրություն կա: Մերժվեց Ռաֆայել Ղազարյանի բաղձանքը՝ հանգրվանել Եռաբլուրում, իր կրտսեր մարտական ընկերների շարքում, իսկ Սփյուռքից հայրենիք վերադարձած, հայրենիքի մղած բոլոր մարտերին մասնակցած նվիրյալին շարունակեցին պատանդ պահել՝ անտեսելով մոր առողջական վիճակի կտրուկ վատթարացումը: Այս վերջին դեպքերն արդեն լրիվ այլ հարթությունից են. սա ո՛չ ժողովրդական ունեցվածքի թալան է, ո՛չ քաղբանտարկյալների անօրեն հալածանք, ո՛չ պետական շահերն անձնականով փոխարինում, այլ՝ մարդկային կերպարանքի, հայ մարդու էության այլակերպում: Սա նշանակում է, որ մենք մոտեցել ենք մի շատ վտանգավոր եզրի, որից հետո մենք արդեն չկանք, որից հետո ինչ որ կա՝ դա մեր երկիրը չէ, մենք չենք, այլ օտար, մեզ լիովին խորթ մի իրողություն: Երեւի այս եզրը զգալով էր, որ մոտ մեկ տարի առաջ լսեցի քո եւ քո ընկերների համախմբման կոչը՝ այդ կործանարար ընթացքը կասեցնելու համար: Դա այն կոչն էր, որ հնչեց 88-ին, երբ վտանգված էր Արցախը ու ճակատի գիծը անցնում էր մեր եւ ջարդարարների միջեւ, իսկ հիմա՝ մեր իսկական եւ խորթ էության միջեւ: Այսօր չկա առճակատում ազգայնականի, կոմունիստի եւ ժողովրդավարի միջեւ, ինչպես ոմանք փորձում են մեզ ներկայացնել: Իսկական ազգայնականը, կոմունիստն ու ժողովրդավարը այսօր իրար փոխլրացնող են՝ երկրի առաջ ծառացած խնդիրներ, մրցակից ծրագրեր մշակելով, միմյանց ծրագրերը լրացնող, լավագույն լուծում գտնող եւ իրականացնող: Մեր հակառակորդը կեղծ ժողովրդավարն է, կեղծ ազգայնականն ու կեղծ կոմունիստը, ովքեր պատրանքներին տրված, փողի եւ իշխանության մոլուցքից ուղեղները մթագնած, իրենց էությունն աղճատած՝ կործանում են թե իրենց, թե երկիրը:

Սիրելի Ժիրայր, այնտեղ՝ բանտում, մեզնից ոչ ոք երբեք չհիշեց, թե ով է ժողովրդավար, ով՝ ազգայնական: Մենք եւ մեր մյուս՝ այնտեղ պատանդ պահվող ընկերները գիտեինք, որ ոտքի էինք կանգնել՝ հանուն արդար երկրի, հանուն Հայաստանի:

Եվ իմ այսպիսի խոսքը քո խորին վշտի օրերին՝ պայմանավորված է նրանով, որ հայ կամավորականի համար միշտ մեծագույն սփոփանք է եղել ոչ միայն ընկերոջ, բարեկամի սրտի խոսքը, այլեւ վեհ նպատակներին ծառայելու ուղու շարունակականության հավաստիացումը:

Ես կուզեի սրանով սկսել հրապարակային մի երկխոսություն՝ մեր նպատակների եւ սկզբունքների, իսկականի եւ կեղծի, ներկայի եւ ապագայի մասին: Կրկին խորին ցավակցություններս քեզ: Մեր գործը շարունակվում է:

 

Հարգանքով՝ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆ

2007 թ, Նոյեմբերի 12                                                                                                          Affaires Intérieures

                                

DÉCÈS DE LA MÈRE DE JIRAYR SEFILIAN

Ցավակցություն

             «Ազատագրված տարածքների պաշտպանություն» հասարակական նախաձեռնությունը, Ժիրայր Սէֆիլյանի և Վարդան Մալխասյանի զորակցության կոմիտեն, ինչպես նաև Ժիրայր Սէֆիլյանի բազմաթիվ համախոհները խորապես ցավակցում են իրենց առաջնորդին, հրամանատարին և պարզապես ընկերոջը, սիրելի մոր` Սիմա Թասլաքյանի մահվան կապակցությամբ:

             Ցավը առավել մեծ է այն պատճառով, որ մայրը, որ հայրենիքին էր պարգևել Արցախյան պատերազմի նշանակալի դեմքերից մեկին, կյանքից հեռացավ թաց աչքերով, դառնացած իր զավակին անիրավ հալածող նույն այդ հայրենի պետությունից:

            Իր ծնողական պարտքը մինչև վերջ կատարած մոր հոգին, նյութական աշխարհից հեռանալով, խաղաղություն է գտնելու: Խաղաղություն չեն գտնելու սակայն չարությամբ լցված հոգիները, որ ճկվելու են իրենց գործած բազմաթիվ մեղքերի ծանրության ներքո:

             Վշտակցում ենք նաև նաև Սիլվա, Թորոս և Մուշեղ Սէֆիլեաններին, Սէֆիլեան և Թասլաքյան ընտանիքների անդամներին: Կյանքը բոլորին:

 Բեյրութում, կյանքի 71-րդ տարում, մահացավ Սիմա Թասլաքյանը` քաղաքական ռեժիմի պատվերով բանտարկված Ժիրայր Սէֆիլյանի մայրը: Նրա առողջությունը կտրուկ վատացավ որդու ձերբակալությունից անմիջապես հետո:  Բանտարկության ձգձգվելու մասին հերթական լուրը ստանալուց հետո, մի քանի օր առաջ նա դարձյալ տեղափոխվել էր հիվանդանոց:

             Անահիտ Բախշյանի և «Ժառանգություն» խմբակցության այլ պատգամավորների միջնորդությամբ արդարադատության նախարարությունը որոշում էր կայացրել` մոր մահվան առիթով 1-2 օրվա արձակուրդ տրամադրել Ժիրայր Սէֆիլյանին: Վերջինս սակայն հրաժարվել է դրանից, չընդունելով հումանիզմի այդտեսակ կեղծ դրսևորումը: Ինչը բնական է, որովհետև հենց քաղաքական պատվերով գործող պատժիչ համակար•ում հումանիզմի ի սպառ բացակայությունն է, որ հանգեցրել է Ժիրայր Սէֆիլյանի մոր առողջության ճգնաժամին և մահվան: Գիշերային խուզարկությունը, իբր Ժիրայրին պատկանող զինանոցի ցուցադրությունը հեռուստաալիքներով, հաջորդաբար կալանքը որպես խափանման միջոց կիրառող դատավարությունները, բուն դատական խեղկատակությունները, վերջապես պայմանական վաղաժամկետ ազատումի չարդարացված սպասումները արեցին իրենց սև գործը: Հայրենիքի առջև նշանակալի ծառայություններ ունեցող գործչին քաղաքական հալածանքի ենթարկելու բոլոր այս ամիսների ընթացքում, դրան մասնակից ոչ մի պաշտոնյայի մոտ հումանիզմ չդրսևորվեց, բոլորը առ այսօր շարունակում են ծառայել որպես ռեժիմի կույր գործիք, միամտաբար կարծելով, որ իրենք խուսափելու են անձնական պատասխանատվությունից:

             «Ազատագրված տարածքների պաշտպանություն»   հասարական նախաձեռնություն

             Ժիրայր Սէֆիլյանի և Վարդան Մալխասյանի   զորակցության կոմիտե

        

8 Նոյեմբերի,  2007                                                                                                                 Affaires Intérieures

                                    ԺԻՐԱՅՐ ՍԵՖԻԼՅԱՆԻ ՄԱՅՐԸ ՏԵՂԱՓՈԽՎԵԼ Է ՀԻՎԱՆԴԱՆՈՑ          

          Հինգշաբթի, նոյեմբերի 8-ին, Բեյրութ քաղաքում, հիվանդանոց է տեղափոխվել Ժիրայր Սէ‎ֆիլյանի մայրը` Սիմա Թասլաքյանը: Նրա առողջական վիճակը կտրուկ վատացել է նախօրյակին, երբ տեղեկացել է, որ, հակառակ սպասածին, որդին այս ամիս էլ չի ազատվելու բանտարկությունից:               

 

Le 04 octobre , 2007                                                                              Affaires Intérieures

     LES RÉVÉLATIONS D’UN JOURNALISTE BRITANNIQUE

Le journaliste britannique Tomas de Val à la présentation de son livre « le jardin noir » a annoncé que les autorités de l'Arménie étaient parvenues à un accord avec l'Azerbaïdjan de céder les territoires libérés.

Selon lui, Robert Kocharian ne l'annonce pas, car il a peur de souffrir du même destin que Levon Ter-Petrosian.

Tomas de Val a souligné que les chefs des deux pays n'étaient pas innocents devant leurs peuples, et c'était la raison pour laquelle le règlement du conflit a traîné jusqu’à ce jour. Comme exemple il a mentionné le sujet du discours d'Ilham Aliyev à Londres, où Aliyev a promis l'autonomie la plus élevée au Karabagh, mais il ne ferait jamais l'annonce semblable à Bakou.

La série des révélations au grand jour, est relayée aujourd’hui donc, par la presse britannique, expliquant ainsi les véritables causes de l’emprisonnement de Jirayr Séfilian qui en décembre 2006 devant l’Assemblée des Volontaires d’Artsakh accusait les autorités de l’Arménie d’une volonté politique déjà engagée, de céder les territoires libérés d’Artsakh.

Et, nous ne sommes qu’au début des révélations, ainsi, il est clair que la non réhabilitation des territoires libérés fait partie aujourd’hui intégrante d’un plan de cession par étape qui aura des conséquences catastrophiques sur l’avenir de l’Arménie et de l’Artsakh.

Permettre aux forces azerbaïdjanaises de pénétrer géographiquement au cœur de l’Artsakh, non seulement serait un acte de haute trahison mais en plus, cela mettrait en cause la sécurité des populations d’Arménie et d’Artsakh, une sécurité qui s’est constituée au fil des combats, sur le dos de plusieurs milliers de Combattants volontaires.

Ce processus, de cession des territoires libérés, s’il allait à son terme, résulterait d’une impuissance ou du manque de volonté des autorités arméniennes d’avoir une vision globale et nationale de la question arménienne, à cet actif, à ce jour, nous pouvons ajouter, la construction d’un poste frontière entre le Djavakhk et l’Arménie, qui n’existait pas durant l’ère soviétique et la tentative d’assassinat de Gurgen Shiriniantz et de Vahagn Tchakhalian.

Ainsi, la question de l'Artsakh n'est plus une question concernant uniquement la population arménienne d'Artsakh mais, l'ensemble de la Nation Arménienne.

Les pourparlers sur l’ouverture de la frontière avec l’Arménie Occidentale occupée par les forces armées turques ainsi que la cession des territoires libérés d’Artsakh permettrait au panturquisme de réaliser, non pas un grand pas en avant, mais plutôt un saut, une avancée qui aurait pour conséquence de rattraper le temps « perdu » par toutes ces années de guerre et de cessez-le feu, c’est une victoire complète des Turcs sur le martyr arménien, sous couvert d’une pseudo autonomie c'est-à-dire une autonomie provisoire, entre un jour et x jours, d’une région appelée Haut-Karabagh par les instances internationales.

A. A.

REVELATIONS OF THE BRITISH JOURNALIST
British journalist Tomas de Val at the presentation of his book "Black garden" announced that the authorities of Armenia had come to an agreement with Azerbaijan to cede the territories.

According to him, Robert Kocharian doesn't announce of it, as he is afraid to suffer the same fate as Levon Ter-Petrosian.

Tomas de Val underlined that the leaders of the two countries were not innocent with their peoples, and that was the reason why the settlement of the conflict was dragged out. As an example he mentioned about Ilham Aliyev's speech in London, where Aliyev promised the highest autonomy to Karabakh, but he would never do similar announcement in Baku.

Translated by L.H.

 

Le 25 septembre , 2007                                                            Affaires Intérieures

UN ÉTAT CONTRE SA RAISON !

     Ce jour, suite à la procédure d’appel, il a été confirmé, la peine de 18 mois à Jirayr Séfilian pour avoir gardé son pistolet automatique et de 24 mois à Vartan Malkhassian.

 La peine de Vahan Aroyan fut prolongée de six mois, faisant ainsi 24 mois ferme, afin de faire une différence entre la détention d’un pistolet, comme celui de Jirayr, et la détention d’un arsenal plus important.

 Les dernières paroles de Jirayr furent en direction de l’Assemblée toujours présente à chaque procès et toujours fidèle à l’honnêteté et à l’engagement de Jirayr Séfilian.

 Oui, Jirayr a toujours été honnête il a toujours été droit et respectueux des lois de sa Patrie. Comme beaucoup de Combattants de la Libération il a construit autour de son arme ce lien métaphysique, puisque dans l’esprit des combattants cet outil protecteur que peut être une arme a une signification symbolique d’une très haute portée, mais ce qui est encore plus profond, est qu’il existe une règle d’honneur chez les Combattants de la Libération, qui n’a pas été prise en compte dans le procès, « seul celui qui a donné l’arme à Jirayr peut avoir le droit de lui reprendre ».

        « Il en a été de même pour l’AKS-Y que je possédais »,  seul mon supérieur hiérarchique aurait pu me le demander, et encore. Si cette arme correspond à un véritable trophée de guerre pris entre les mains de l’ennemi, jamais personne n’aurait pu me le soustraire, cette arme à une dimension symbolique qui va au-delà d’une simple détention pénale. Nous sommes dans un cadre qui n’a plus rien à voir avec les lois figées et constantes d’une République, aussi légitime que soit une loi, la justice doit prendre en considération l’aspect spécifique d’un tel procès qui juge l’esprit combattant d’un Arménien, descendant direct d’un rescapé du Génocide.

Non seulement Jirayr Séfilian est un miraculé, mais encore après deux générations d'Arménien, rescapés du Génocide, le fils est toujours là pour défendre sa Terre Ancestrale.

          Il en va de l’Honneur de la Patrie, il en va de l’Honneur du Combattant, les autorités ont dépassé les limites de l’entendement, vouloir mettre Jirayr Séfilian au niveau d’un simple délinquant porteur d’une arme automatique, est une erreur fondamentale. Ne pas prendre en compte son engagement et ses états de services est un affront ouvert en direction de tous les Combattants de la Libération, nous allons ainsi, tout droit vers un bouleversement en profondeur, la résonance de cette parodie de justice aura un effet dévastateur.

         Les autorités pensent pouvoir régler des comptes de type « personnels » de cette façon, les autorités ont oublié qu’ils sont les représentants de l’État, et l’État n’est pas une structure existante pour régler des problèmes personnels, les structures de l’État existent pour préserver la sécurité de la Nation, construire son avenir et son indépendance. Nous nous éloignons un peu tous les jours de ces fondements et des valeurs qui font qu’aujourd’hui l’État d’Arménie a une existence, les autorités ont complètement oublié les fondements et les valeurs de la République, sur lesquels reposent l’État d’Arménie.

 Des milliers de Séfilian se sont sacrifiés pour que l’État d’Arménie devienne l’État de tous les Arméniens, est-ce le cas ?

 Des milliers de Séfilian ont tout donné pour que l’État d’Arménie construise un avenir pour tous les Arméniens, est-ce le cas ?

 Les millions de dollars qui sont ramassés, tous les jours, de part le monde, ont-ils changé d’une façon ou d’une autre, en seize ans d’indépendance, la situation catastrophique de l’Arménie ?

 Faut-il rappeler aux  autorités, ce que Hrant Dink disait aux Turcs, « la richesse des Arméniens ne se trouvait pas enfouis dans leurs églises ni dans leurs monastères, cette richesse elle était là devant vous en chaire et en os, et vous l’avez anéantis ».

 L’État d’Arménie s’est constitué sur le sacrifice de ses enfants, et Jirayr fait partie de ses enfants.

 Alors, vous n’avez encore, rien compris, où bien ....?!

Arménag Aprahamian

Membre du Conseil National Arménien

 

Le 14 septembre, 2007                                                          Affaires Intérieures

        Ils traitent nos héros comme des animaux                                                                        

Reprise du procès à l’encontre de Jirayr Séfilian, Vartan Malkhassian et Vahan Aroyan.

C’est sous des cris et des applaudissements que s’est ouvert le procès en appel à l’encontre de Jirayr Séfilian commandant du bataillon de Chouchi, Vartan Malkhassian et Vahan Aroyan.

 Il est à noté que Jirayr Séfilian comme depuis le début du procès, refuse de répondre aux différentes questions de la cour. Jirayr Séfilian s’est exprimé en direction de l’assemblée, chaque expression était pleinement partagée par tous.

 L’avocat Ara Zakaryan a demandé au juge Mher Arghamanyan d’ignorer les accusations sans preuve à charge dans le dossier de Jirayr Séfilian et par conséquent de réduire les peines encourues, lors de la première condamnation de Jirayr Séfilian et de Vahan Aroyan à 18 mois ferme pour "détention illégale d’arme".

 Vartan Malkhasian a été condamné à deux ans d’emprisonnement pour avoir appelé à un changement du pouvoir en place, son avocat Mushegh Shushanian a déclaré qu’il a exprimé son avis conformément à la constitution de la République d’Arménie, et des conventions internationales.         

Le 19 août, 2007                                                                                                                                Affaires Intérieures

                                                                                                   

ENGUER JIRAYR SEFILIAN

 

Film

 

Le 17 août, 2007                                                                                                                                           Affaires Intérieures

COMPTE RENDU DE LA RÉUNION PUBLIQUE

 A L'HÔTEL CONGRESS DE EREVAN

 

PROPOSITION POUR ABROGER L'ARTICLE 301

·                                 Les défenseurs de Jirair Sefilyan et de Vardan Malkhasyan ont tenu une réunion publique, le 16 août et ont proposé un changement de la législation. Il y a quelques jours, Sefilyan et Malkhasyan ont été condamnés respectivement à 1.5 et 2 ans. Jirair Sefilyan a été condamné pour avoir garder illégalement des munitions, et Malkhasyan a été condamné pour des appels pour un coup d’état violent. Cependant, Sefilyan avait été également arrêté sur une charge identique. Vahan Aroyan a été également condamné à 18 mois pour détention  illégale d’arme.

Pendant la réunion publique à l'Hôtel Congress,  le 16 août, tous les combattants et les partisans de Sefilyan y ont participé, y compris les membres de l'initiative pour la défense des territoires libérés et les membres de l'organisation  Kura-Arax, aussi bien que des activistes politiques et des droits de l'homme, des avis sur le cas de Sefilyan et de Malkhasyan ont été exprimés. Les participants ont cru que tout est dû à la crainte du gouvernement. Les participants sont pleins d'espoir que la cour de l'appel ne condamnera pas les anciens azatamartiks sur une charge qui n'a pas été prouvée, sauvant de ce fait la réputation du système juridique.

Armen Aghayan a également déclaré que si en décembre 2006 et janvier et février 2007 quelques hommes politiques qui coopéraient étroitement avec Sefilyan avaient exprimé une position claire sur ce sujet, l’accusation aurait pu être écarté avant qu’il fasse l’objet d’une plainte auprès de la cour. "je veux dire que les références des forces armées selon lesquelles l'arme a trouvé avec Sefilyan était illégale est un mensonge effronté qui serait facile de prouver à la cour mais le mensonge est demeurée dans les documents officiels pendant des mois, les décisions sur l'arrestation ont été prises sur cette base, etc"..

Les organisateurs de la réunion ont préparé un rapport qui décrit l’étude, l'analyse et la décision de la cour. En outre, des témoignages légales, politiques et morales ont été données sur la participation des héros de la libération dans la guerre au Karabagh. Par conséquent, afin d'empêcher le gouvernement d'appliquer l'article notoire 301 du code du crime, les organisateurs de la réunion proposent de la définir comme inconstitutionnelle. C'est aussi l'article sous lequel Sefilyan et Malkhasyan ont été chargés et arrêtés, c.-à-d. réclamant un coup d’état violent.

Armen Aghayan indique que l'article, en fait, raccourcit la liberté d’expression et permet au gouvernement d'accuser n'importe quel opposant s'il y a une convenance politique. Par conséquent, ils proposent de définir l'article en tant qu'inconstitutionnel et rapporte cette décision à la cour constitutionnelle. Les auteurs de la réunion invitent la société civile et les forces politiques de les joindre. Si l'article n'est pas considéré en tant qu'inconstitutionnel et n'est pas abrogé, les initiateurs proposent d'indiquer au moins selon quels discours l'article est applicable pour empêcher l'application arbitraire de l'article.

En réponse à cette proposition le défenseur des droits de l’Homme Vardan Harutiunyan a noté que même si cet article n'existait pas, le gouvernement trouverait un autre article dans le code de crime pour s'appliquer contre l'opposition, parce que l’ arbitraire et l'illégalité est une réalité quotidienne en Arménie.

Le 10 août, 2007                                                                                                            Affaires Intérieures

QUELQUES ÉLÉMENTS SUR LA PROCÉDURE A L'ENCONTRE

DE JIRAYR SEFILIAN

 

 

(format pdf)

 

Le 7 mars, 2007                                                                                                                                Affaires Intérieures

LES REPONSES OFFICIELLES DE JIRAYR SEFILYAN

En arménien

 

Le 15 décembre, 2006                                                                                                                       Affaires Intérieures

 

APPEL EN FAVEUR DE LA LIBÉRATION DE JIRAYR DER SEFILYAN ET

DE VARDAN MALKHASYAN

 

 

 

PÉTITION (fr)

(format word)

 

(format pdf)

France

 

PETITION(ang)

(format pdf)

France

 

TIMOUM (hay)

(format pdf)

France

 

TIMOUM(hay)

(format pdf)

Djavakhk

 

 

TIMOUM (hay)

(format pdf)

Liban